နေအိမ်များသည် ပညာသင်ကြားရာ ပထမဆုံးနေရာဖြစ်ပြီး မိဘများသည် လူတိုင်း၏ဘဝ၌ ပထမဆုံး ဆရာများဖြစ်လေ့ရှိသည်။ ကလေးဘဝတွင် လူတို့သည် ပထမဆုံး ပညာရေးကို နေအိမ်၌ (အထူးသဖြင့် မိခင်များထံမှ) စတင် ထိတွေ့ကြရသည်။ မိဘများက ပညာရေး၏ အရေးကြီးပုံကို နားလည်အောင် စတင်ပြောပြကြရသည်။ အသက် သုံးနှစ် သို့မဟုတ် လေးနှစ် အရွယ်သို့ ရောက်ရှိလာသောအခါ မူကြိုကျောင်းများ စ၍တက်ရပြီး ငါးနှစ်အရွယ်တွင် မူလတန်းကျောင်းကို စ၍တက်ကြရသည်။ ကျောင်းများတွင် စနစ်ကျသော ပုံမှန်ဖြစ်သော အစီအစဉ်လိုက်ဖြစ်သော လေ့လာသင်ယူမှုများကို ပြုလုပ်ကြရပြီး စာမေးပွဲများကို ဖြေဆိုကာ အတန်းတစ်တန်းပြီး တစ်တန်း တက်ခဲ့ကြရသည်။ ယင်းကဲ့သို့ တဖြည်းဖြည်းနှင့် တစ်တန်းပြီးတစ်တန်းအောင်ကာ တက္ကသိုလ်ဝင်တန်းကို ဖြေဆိုကြရသည်။ ယင်းနောက် နည်းပညာဆိုင်ရာ၊ ပရော်ဖက်ရှင်နယ်ဆိုင်ရာ ဘွဲ့များရယူ ရန် တက္ကသိုလ်၊ ကောလိပ်၊ သိပ္ပံများကို တက်ရောက်ကြရသည်။ ယင်းကို အဆင့်မြင့် ပညာရေးဟု ခေါ်ဆိုသည်။ ယင်းအဆင့်မြင့်ပညာရေးသည် ဘဝ၌ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းမှုအတွက် အလုပ်အကိုင် ရရှိရန် လွန်စွာအရေးပါသည်။
မိဘများနှင့် ဆရာများ၏ အားထုတ်မှုများကြောင့် လူတို့သည် ပညာတတ်များ ဖြစ်လာကြသည်။ မိဘများနှင့် ဆရာများသည် သားသမီးများနှင့် တပည့်များအား ဘဝတွင် အောင်မြင်မှုရရှိရေးဆီသို့ ဦးတည်နိုင်ရေးအတွက် စေတနာကောင်းများနှင့်အတူ အကူအညီပေးကြသူများ ဖြစ်သည်။ ယနေ့ခေတ်တွင် နိုင်ငံများစွာတို့၌ အစိုးရ၏ အစီအစဉ်များက ကောင်းမွန်၍ စနစ်ကျသော ပညာရေးအား လူတိုင်းသင်ယူနိုင်အောင် ပညာရေး စနစ်များကို တိုးတက်သည်ထက် တိုးတက်အောင် အကောင်အထည်ဖော်ကြသည်။ ရုပ်သံအစီအစဉ်များနှင့် သတင်းများတွင်လည်း လူအများအား ပညာရေး၏ အရေးကြီးပုံနှင့် ပညာရေး၏ အားသာချက်များကို သတိပြုမိလာကြစေရန်အတွက် ပညာပေးမှုများ ပြုလုပ်လေ့ရှိသည်။ အထူးသဖြင့် ကျေးလက်ဒေသများတွင် ပညာရေး နိမ့်ကျတတ်သည်။ ကျေးလက်နေသူများသည် ဆင်းရဲမွဲတေမှုနှင့် ပညာရေး၏ အရေးကြီးပုံကို မသိနားမလည်မှုတို့ကြောင့် ပညာသင်ကြားရေးကို ကောင်းစွာ စိတ်မဝင်စားခြင်း ရှိတတ်သည်။
အချို့သော ပညာရေးစနစ်များသည် တင်းကျပ်ပြီး ငွေကုန်ကြေးကျများသောကြောင့် ဆင်းရဲသူများသည် တက္ကသိုလ်ဝင်တန်း အောင်မြင်ပြီးပါက အဆင့်မြင့်ပညာရေးကို သင်ယူနိုင်ခြင်း မရှိတော့ပေ။ လူ့အဖွဲ့အစည်းအတွင်း လူများအကြား ကွဲပြားခြားနားချက်များနှင့် မညီမျှမှုများကလည်း အများအပြား ရှိနေသည်။ ငွေကြေးချမ်းသာမှုများက အဆင့်မြင့်ပညာရေးကို ကောင်းမွန်စွာ သင်ယူနိုင်သော်လည်း ငွေကြေးမပြည့်စုံသူများအနေဖြင့် အဆင့်မြင့်ပညာရေးကို သင်ယူနိုင်စွမ်းမရှိ ဖြစ်ရသည်။ ထို့ကြောင့် ကမ္ဘာပေါ်တွင် အစိုးရအဖွဲ့များအနေဖြင့် စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းများ ချမှတ်ပြီး လူထုလူတန်းစားအားလုံး အကုန်အကျသက်သာစွာဖြင့် အဆင့်မြင့်ပညာရေးကို သင်ယူနိုင်ရန် အကောင်အထည်ဖော် ဆောင်ရွက်ကြသည်။ အရေးအကြီးဆုံးအနေဖြင့် မတိုးတက်သေးသော ဒေသမှလူများ၊ ဆင်းရဲသူများနှင့် အလုပ်တစ်ဖက်နှင့် ကျောင်းတက်ရသူများအနေဖြင့် အကုန်အကျသက်သာစွာဖြင့် ပညာသင်ယူနိုင်ကြစေရန် အဝေးသင်စနစ်များကို အကောင်အထည်ဖော်ကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ကောင်းစွာ ပညာတတ်မြောက်သူများသည် နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံအတွက် အဓိကထောက်တိုင်များဖြစ်ပြီး အနာဂတ်တွင် နိုင်ငံအား တိုးတက်အောင် ဆောင်ရွက်ရေး၌ ဦးဆောင်ကြိုးပမ်းသူများ ဖြစ်လာကြပေလိမ့်မည်။
ထို့ကြောင့် ပညာရေးဟူသည် လူတစ်ဦးချင်း၏ ဘဝ၊ လူ့အဖွဲ့အစည်းနှင့် နိုင်ငံအတွက် မဖြစ်နိုင်သည့် အရာများကိုပင် ဖြစ်လာအောင် ပြုလုပ်နိုင်သည့် အရေးအကြီးဆုံး လက်နက်ကိရိယာဖြစ်ပါကြောင်း The Daily Eleven သတင်းစာက ရေးသားအပ်ပါသည်။
(မေလ ၁၅ ရက်နေ့ထုတ် The Daily Eleven သတင်းစာ အယ်ဒီတာ အာဘေ်ာ)
