တစ်စုံတစ်ရာကို ညွှန်းဆိုရန် စကားလုံးများကို သုံးစွဲကြ၏။ အမှန်တကယ် တည်ရှိနေသော အရာတစ်ခုကို ကိုယ်စားပြုရန် စကားလုံးများကို ထုတ်လုပ်လိုက်ကြသည်။ ယင်းစကားလုံးများကို လက်ခံရယူသူက သူ့တွင်ရှိနှင့်ပြီးသား အသိအမြင်များနှင့် စပ်ဟပ်ယူပြီးမှသာ အဓိပ္ပာယ်တစ်စုံတစ်ရာကို ဖြစ်ပေါ်ရရှိ၏။ ယင်းတွင် “ဒီကွန်စထရက်ရှင်း” (Deconstruction) ဟူသည့် ဝေါဟာရတစ်ရပ်အကြောင်း ပြောရန်လိုအပ်လာသည်။ “ဒီ ကွန်စထရက်ရှင်း” ဟူသော စကားလုံးသည် ဒါရယ်ဒါ၊ လိုင်ယိုတာ၊ ဟက်ဆန်၊ ဘောင်ဒရီလာ အစရှိသော ပို့စ်မော်ဒန်ခေတ် တွေးခေါ်ရှင်များကြောင့် ပေါ်ပေါက်လာသော ဝေါဟာရဖြစ်သည်။

ဒီကွန်စထရက်ရှင်းဟူသည် စာပေဝေဖန်ရေးနယ်မှ စတင်ပေါ်ထွက်လာခဲ့သော်လည်း ဒဿနိကဗေဒ၊ သမိုင်း၊ လူမှုဗေဒတို့အပြင် သိပ္ပံပညာရပ်နယ်ပယ်များအထိပင် စိမ့်ဝင်ပျံ့နှံ့လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ဒီကွန်စထရက်ရှင်းသဘောအရ မည်သည့် “စာသား” (Text) တွင်မဆို ပုံသေကန့်သတ်ကာ သတ်မှတ်ပေးလိုက်သော အဓိပ္ပာယ်များမရှိ။ ထို့ကြောင့် တစ်ခါဖတ်လိုက်တိုင်း ဖတ်လိုက်တိုင်း ပုံသဏ္ဌာန် အသစ်များအဖြစ် (စာဖတ်သူက) ပြန်လည်ဖန်တီးယူရသည်။ ဝေဖန်ရေးဆရာ၏အလုပ်မှာ စာသားတိုင်းကို မရေတွက်နိုင်လောက်အောင် များပြားသော အဓိပ္ပာယ်များအဖြစ် ဖော်ပြနိုင်သမျှ ဖော်ပြရ၏။ သို့သော် မည်သည့်ဖော်ပြချက်ကိုမှ အတိအကျအမှန်ဟု မဆိုသာ။ ဘာသာစကား အပါအဝင် လူသားတို့၏ ဖော်ပြချက်မှန်သမျှ လူသားတို့၏ ထုတ်ကုန်မှန်သမျှ Text များသာ ဖြစ်ကြ၏။ ဥပမာ- ပုလင်းတစ်လုံး ထုတ်လုပ်လိုက်သည်။ “ရေပုလင်း” ဟူ၍ ရေထည့်ရန် သက်သက်အဖြစ် ပုံသေသတ်မှတ်ချက် မရှိတော့။ ငန်ပြာရည်ထည့်လျှင် ငန်ပြာရည်ပုလင်း။ အရက်ထည့်လျှင် အရက်ပုလင်းဖြစ်သည်။

“ကျွန်တော်တို့သည် နက်ရှိုင်းခြင်းကင်းသော၊ အနှစ်သာရမဲ့သော သံသရာရေမျက်နှာထက်မှာ အထိန်းအကွပ်မရှိ၊ အတုပ်အနှောင်မရှိ၊ တိုးလျှိုပေါက်ပါးလျား အနှစ်ကင်းမဲ့ပြီး အရုပ်ဆိုးအကျည်းတန် ညစ်ညမ်းလှစွာ မရပ်မနားမျောပါနေကြသည်” ဟု ပြင်သစ်ပို့စ်မော်ဒန် တွေးခေါ်ရှင် ဘောင်ဒရီလာက ဆိုခဲ့သည်။ သူ၏ဆိုလိုချက်မှာ တန်ဖိုးများ၊ ဂုဏ်သတ္တိများ၊ အမှန်တရားများစသည့် တကယ်မရှိသော သို့မဟုတ် တကယ်ရှိမရှိ မသေချာသောအရာများကို ကျွန်တော်တို့က (အနုပညာဖြင့်) ခင်းကျင်းပြသ ဖန်တီးနေသည် ဟူ၍ဖြစ်သည်။ (တစ်နည်းလွယ်အောင် ပြောရလျှင်) “ဘာမှမရှိသောနေရာမှ မရှိသော အရာများကို” ခင်းကျင်းပြသရေးဖွဲ့ ဖန်တီးနေကြသည်ဟူ၍ ဖြစ်သည်။

“ကျွန်တော်တို့သည် တန်ဖိုးအားလုံး အားအင်ကုန်ခန်း မောပန်းစွာရှိနေရာမှ အခိုးအငွေ့အဖြစ် လွင့်စဉ်ပျောက်ကွယ်နေသော သုညနယ်တစ်ခုအတွင်းမှ “ပင်ခြေရင်းမြစ်”များကို ကျွန်တော်တို့ သဘောအလျောက် ဖြန့်ကြက်ခင်းကျင်း ပြသနေကြသည်” ဟု အမေရိကန်နိုင်ငံသား အီဂျစ်လူမျိုး ပို့စ်မော်ဒန်တွေးခေါ်ရှင် ဟက်ဆန်က ဖော်ပြခဲ့ဖူးသည်။ စကားလုံးတစ်လုံးသည် အဓိပ္ပာယ်ပေါင်း မြောက်မြားစွာကို ဖြစ်ပေါ်စေနိုင်သည်။ ဘယ်အဓိပ္ပာယ်က အမှန်ဆုံးပါဟု ပြော၍မရ။ အခြေအနေအမျိုးမျိုး အကြောင်းအမျိုးမျိုးကိုလိုက်၍ အဓိပ္ပာယ်များ ထွေပြားမည်ဖြစ်သည်။ တစ်ခုခုကို အသေဖမ်း၍ ချုပ်ကိုင်တုပ်နှောင်၍မရ။ သတ်မှတ်၍မရ။ စကားလုံးတစ်လုံးကို အဓိပ္ပာယ်ပေးလိုက်သည်နှင့် မသေချာ လွတ်ထွက်သွားတတ်သည်။ နောက်ထပ် အဓိပ္ပာယ်တစ်ခုကို တောင်းဆိုပြန်သည်။ ထိုအခါ နောက်ထပ်စကားလုံးတစ်လုံး လိုလာပြန်သည်။ ဤသို့ဖြင့်...။ အမြဲအစဉ်မပြတ် မျောချင်တိုင်းမျော၍ လွင့်ပါးနေသည်။ နက်ရှိုင်းသော၊ အနှစ်သာရ ကင်းမဲ့သော လောကရေမျက်နှာပြင်မှာ အရာအားလုံး မျောချင်ရာ မျောပါနေကြသည်။ ထို့ကြောင့်  လောကကိုလည်းကောင်း၊ လောကသစ္စာကိုလည်းကောင်း အသေအချာ ဧကန်ဧကတိကျမှန်ကန်စွာ မဖော်ပြနိုင်ဟု ပို့စ်မော်ဒန်သမားများက ယူဆကြသည်။

ရီလေတစ်ဗတီသီအိုရီကို ဖော်ထုတ်ခဲ့သူ ပါမောက္ခအိုင်းစတိုင်းက “ကန္တာရထဲ၌ တစ်နေရာစီ တစ်ပြိုင်နက်တည်း သစ်ပင်နှစ်ပင် လဲပြိုသွားခဲ့သော် လူတစ်ယောက်တည်းအဖို့ ယင်းဖြစ်ရပ်နှစ်ခုစလုံးကို မသိနိုင်” ဟု ဆိုခဲ့ဖူးသည်။ ကျွန်တော်တို့ လူသားများအဖို့ရာ မသိနိုင်မှုနယ်ပယ်များ အတိုင်းအဆမရှိ ကျယ်ပြောလှသည်ဖြစ်၍ အရာရာကို “ငါသိပါတယ်ကွ။ ဒါက ဒါကိုပြောတာပဲ။ ငါနားလည်ပါတယ်ကွ” ဟု Mr. Know All လုပ်ချင်၍ မရပါ။ တစ်ခုတည်းသော အဓိပ္ပာယ်နှင့် ပုံသေမှတ်ယူနိုင်သော အရာများရှားပါးလှပါဘိ။ အပိတ်စနစ် (Closed System) များ နိဂုံးချုပ်သွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ အရာရာကို အပွင့်စနစ် (Open System) ဖြင့် အသေဖမ်းဆုပ်ခြင်းမပြုဘဲ ပြောင်းလဲရွေ့လျားနိုင်မှုတည်းဟူသော သဘောကို နားလည်လျက် အရှင်သဘော ယာယီလက်ခံ ထားသင့်ပါသည်။ ထုတ်လုပ်လိုက်သူ (၀ါ) ပြောဆိုသူအနေနှင့်လည်း “ငါပြောချင်တာ ဒါပဲ” ဟူ၍ “ငါ့စကား နွားရ” ပြောဆိုခြင်းမျိုး ခေတ်ကုန်သွားပြီဖြစ်၏။

ဗုဒ္ဓမြတ်စွာ၏ အဘိဓမ္မာတော်အရ ကျွန်တော်တို့ ပုထုဇဉ်လူသားများသည် အဝိဇ္ဇာများ ဖုံးလွှမ်းနေသော အမှောင်တိုက်အတွင်း တကယ်မရှိသော အရာများကို အရှိဟုထင်နေကြ၍ မဟုတ်သည်များကို အဟုတ်လုပ်နေကြ၍ တကယ်ရှိသောအရာကို မမြင်နိုင်၊ တကယ်ဟုတ်သော အလုပ်ကိုမလုပ်နိုင်ကြဘဲ သံသရာအဖန်ဖန် အဆက်ဆက် ကျင်လည်နေရလေတော့သတည်းဟု ဆိုရမည်ဖြစ်ကြောင်း The Daily Eleven သတင်းစာက ရေးသားအပ်ပါသည်။

ဧပြီ ၂၄ ရက်ထုတ် The Daily Eleven သတင်းစာ အယ်ဒီတာ့အာဘော်