ကိုဇင်မင်းမောင်ရေ ...  
ဒီဆောင်းပါးက ဖီဖာယူ-၂၀ ကမ္ဘာ့ဖလား ပြိုင်ပွဲအတွက် နယူးဇီလန်မြေကို ရောက်ရှိလာခဲ့ တဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ နောက်ဆုံးအတွေ့အကြုံ ဆောင်းပါးဖြစ်ပါတယ်။ ပြောမယ့်သာ ပြောရတယ်။ ဒီဆောင်းပါးထည့်သွင်း ဖော်ပြမယ့် First Eleven Sports Journal ထွက်ချိန်ဆို ကျွန်တော်လည်း ရန်ကုန်ကို ပြန်ရောက်ပြီး ဖြစ်လောက်ပါပြီ။ ရန်ကုန်မရောက်ခင်မှာပဲ ကိုယ့်ရဲ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေရဲ့ သတင်းကြားပြီး ရင်ထဲမကောင်းဘူးဗျာ။ ကျွန်တော်တို့ မြန်မာမီဒီယာသမား အများစုရဲ့ အဖြစ်က အမှောင်ကိုခွင်းဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ အလင်းရောင်တစ်စကို အရိပ်မည်းကြီးတွေကလိုက်ပြီး ဖုံးအုပ်ဖို့ ကြိုးစားတာကို ခံနေရသလိုပါပဲ။ နယ်စည်းမခြား သတင်းထောက်များအဖွဲ့ (RSF) ရဲ့ World Press Freedom Index မှာ ၂၀၁၀ ခုနှစ်က နောက်ဆုံးဘိတ်ချေး (၅) နိုင်ငံစာရင်းဝင်ဖူးတဲ့ (၁၇၈ နိုင်ငံတွင် အဆင့် ၁၇၄) မြန်မာနိုင်ငံအနေနဲ့ အခု ၂၀၁၅ ခုနှစ်မှာ အဆင့်(၁၄၄)ကို ရောက်နေတာ မတန်မရာများ ရောက်နေသလားလို့။ အရင် အနက်ရောင် အဆင့်ကနေ အနီရောင်အဆင့်ကို ရောက်လာတယ်ဆိုပေမယ့် အမှောင်ကမ္ဘာကြီးက ကျွန်တော်တို့ကို လွှမ်းမိုးဆဲပါ။ ကျွန်တော် သတင်းလာယူနေတဲ့ နယူးဇီလန်နိုင်ငံကတော့ ဖေဖော်ဝါရီလအတွင်းက ထုတ်ပြန်တဲ့ ၂၀၁၅ World Press Freedom Index စာရင်းမှာ အဆင့်(၃)ဆင့် ခုန်တက်လာပြီး အဆင့်(၆)နေရာမှာ ရှိနေတယ်ဗျ။

ချန်ပီယံဆုဖလားနှင့်အတူ အောင်ပွဲခံနေသည့် ဆားဘီးယားအသင်းသားများ
နယူးဇီလန်နိုင်ငံဟာ Freedom of the Press ကို အထူးအလေးပေးတဲ့ နိုင်ငံဖြစ်တာကြောင့် သူတို့ရဲ့ နိုင်ငံသားတွေကလည်း မီဒီယာသမားတွေအပေါ် အထူးအလေးပေး ဆက်ဆံတာကို တွေ့ရပါတယ်။ နယူးဇီလန်ကို ကျွန်တော် သတင်းလာယူရာမှာ အကူအညီပေးခဲ့တဲ့ NZ Pure က ကိုစည်သူ ပြီးခဲ့တဲ့ဇွန် (၁၃) ရက်နေ့က မြန်မာနိုင်ငံ ပြန်သွားခဲ့တာကြောင့် ကျွန်တော်လည်း သူမရှိတဲ့နောက်ပိုင်း သွားလာရာမှာ Public Transport ကိုပဲ အားကိုးနေရတယ်။ အော်ကလန်မှာရှိတဲ့ North Habour Stadium က မြို့ထဲ (City Centre) နဲ့ ကီလိုမီတာ(၂၀)(၁၂.၅မိုင်)လောက် ဝေးတာကြောင့် အော်ကလန်ရဲ့ အဓိကကားဂိတ်ကြီးဖြစ်တဲ့ Britomart ကနေ Bus စီးရပါတယ်။ ကမ္ဘာ့ဖလားပွဲစဉ်တွေ သွားကြည့်မယ့်ပရိသတ်တွေအတွက် အထူး Shuttle Bus တွေစီစဉ်ပေးထားပြီး ပွဲလက်မှတ်ပြပြီး အခမဲ့စီးရတာပါ။ ကျွန်တော်က လက်မှတ်မရှိတာကြောင့် FIFA ကထုတ်ပေးထားတဲ့ Accreditatioin Card ပြစီးရပြီး မီဒီယာမှန်းသိတာနဲ့ ကားဂိတ်က အစောင့်ဝန်ထမ်းတွေ၊ လုံခြုံရေးတွေက တန်ဖိုးထား ဆက်ဆံတာကို ခံရပါတယ်။ ကျွန်တော့်ကို သတင်းယူရတာ အဆင်ပြေလား၊ ဘယ်မှာတည်းလဲ၊ ဒီနေ့ပွဲ ဘယ်အသင်းနိုင်မယ်ထင်လဲ အစရှိသဖြင့် မေးလေ့ရှိပြီး ပျူပျူငှာငှာ ဆက်ဆံကြပါတယ်။ Britomart မှာ ပရိသတ်တွေ Bus စီးဖို့ တန်းစီစောင့်ရပြီး စိတ်မရှည်တဲ့သူက ထွက်မယ့်ကားမှာ မတ်တပ်ရပ်စီးနိုင်ပြီး နောက်ကားတွေက ထိုင်ခုံအလွတ်ကိုစောင့်ပြီး စီးရင်လည်း စီးနိုင်ပါတယ်။ တခြားနေ့တွေမှာ တန်းစီရတာ သိပ်မသိသာပေမယ့် ဗိုလ်လုပွဲနေ့ကတော့ လူတန်းကြီးက ကိုက်(၅၀၀) လောက်ရှည်ပြီး Bus ပေါ် ရောက်ဖို့မိနစ်(၂၀)လောက် စောင့်လိုက်ရတယ်ဗျာ။

အော်ကလန်မြို့၏ အဓိကကားဂိတ် Britomart ၌ Bus ကားစီးရန် တန်းစီနေကြသူများ
Bus ပေါ်မရောက်ခင် မိုးကကောင်းနေပြီး တန်းအရှည်ကြီး ဖြစ်နေပေမယ့် ကြားဖြတ်တာ၊ တိုးတာတွေမရှိဘဲ မိုးရေထဲမှာ အေးအေးချမ်းချမ်းနဲ့ တချို့ကလည်း ထီးမပါ၊ မိုးကာမပါ စိတ်ရှည်ရှည် စောင့်ကြတာကို တွေ့ခဲ့ရပါတယ်။ အော်ကလန်မြို့မှာ ရန်ကုန်လိုပဲ ကားတွေများတယ် ဆိုပေမယ့် နယူးဇီလန် အစိုးရက မြို့အတွင်း ကားတွေ မကျပ်အောင်၊ ကားလမ်းပိတ်ဆို့မှုတွေ မဖြစ်အောင် စနစ်တကျ စီမံခန့်ခွဲထားတာကိုလည်း တွေ့ရပါတယ်။ မြို့တွင်းမှာ ယာဉ်ရပ်နားခ ကောက်ခံတယ် ဆိုပေမယ့် ကြားလူဖြတ်ခုတ်လို့မရတဲ့ နိုင်ငံဘဏ္ဍာ အမှန်တကယ် ဖြစ်စေမယ့် အ ဆင့်မြင့်စက်တွေနဲ့ ကောက်ခံတာပါ။ ကြုံသလိုတောင်း၊ လည်သလိုစား၊ လေလွင့်ဆုံးရှုံးမှုများတဲ့ ကန်ထရိုက်စနစ်နဲ့ ကောက်ခံတာ မဟုတ်ပါဘူး။ နိုင်ငံဘဏ္ဍာ အစစ်အမှန်ဖြစ်စေပြီး ဒီဘဏ္ဍာငွေတွေနဲ့ နိုင်ငံသားတွေရဲ့လိုအပ်ချက်တွေကို ပြန်ဖြည့်ဆည်းပေးတော့ ယာဉ်ရပ်နားခကအစ၊ ဝင်ငွေခွန် (Income Tax)  အဆုံး နိုင်ငံကို အခွန်အတုပ်ဆောင်ရတာကို ပြည်သူတွေက ကြည်ဖြူကြပြီး သူ့အစိုးရ၊ သူ့ပြည်သူနဲ့ သူ့စီမံခန့်ခွဲမှုအထာကျပြီး ပဏာရတာကိုလည်း တွေ့ရပါတယ်။ ဝင်ငွေကောင်းသူတွေဆီက Income Tax ကောက်၊ အလုပ်မရှိသူတွေ၊ သက်ကြီးရွယ်အိုတွေအတွက် အပတ်စဉ်ထောက်ပံ့ကြေး ပြန်ပေးပြီး နိုင်ငံသားတိုင်း လူနေမှုဘ၀ အဆင်ပြေချောမွေ့စေဖို့ ဖန်တီးထားပါတယ်။ အသက်(၆၅)နှစ် ကျော်သူတွေအတွက် သက်ကြီးရွယ်အို အခွင့်အရေး အပြည့်အဝပေးထားပြီး Bus ကားစီးတာကအစ၊ ဆေးဝါးကုသမှုအဆုံး နေရာအတော်များများမှာ အခမဲ့ဖြစ်အောင် ဆောင်ရွက်ပေးထားပါတယ်။ ဒါ့အပြင် ကိုယ်ခန္ဓာ မသန်စွမ်းသူတွေကို အထူးအခွင့်အရေး အနေနဲ့ နေရာတကာမှာ ဦးစားပေးထားပြီး နိုင်ငံသားတိုင်းကိုလည်း မသန်စွမ်းသူတွေကို ဦးစားပေးဆက်ဆံဖို့ ဖိအားပေးထားပါတယ်။ ဥပမာ - မသန်စွမ်းသူတွေအတွက် သတ်မှတ်ထားတဲ့ Disabled Car Park မှာ သာမန်နိုင်ငံသား တစ်ဦးက ကားရပ်ထားခဲ့မယ်ဆိုရင် ဒီကားက ကရိန်းနဲ့အဆွဲခံရဖို့ (၉၀)ရာခိုင်နှုန်းလောက် သေချာနေပါပြီ။ စည်းကမ်းမဲ့ကားတွေကို ကရိန်းနဲ့ဆွဲတာ၊ ယာဉ်စည်းကမ်း၊ လမ်းစည်းကမ်း ဖောက်ဖျက်ရင် Fine ချတာ၊ Alcohol စစ်၊ ထိုင်ခုံခါးပတ် ပတ်၊ မပတ် စစ်ပြီး အရေးယူတာတွေ ရှိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ နိုင်ငံသားတွေအတွက် လိုအပ်ချက်တွေကို အတတ်နိုင်ဆုံး ဖြည့်ဆည်းပေးထားပြီး လမ်းတွေ၊ တံတားတွေ၊ အမှတ်အသားတွေကို ပြည့်ပြည့်စုံစုံ ထားရှိပြီးမှ စည်းကမ်းမလိုက်နာသူတွေကို အပြစ်ပေး၊ အရေးယူတာပါ။ ပြီးခဲ့တဲ့ ဆောင်းပါးတွေမှာ ကျွန်တော်ရေးခဲ့သလို ပြန်ရေးရရင်တော့ မိဘက ပြည့်စုံအောင်ကျွေး၊ လှပအောင်ဆင်၊ ကျောင်းထားပေး ထားပါလျက် စည်းကမ်းဖောက်ဖျက်တဲ့ သားသမီးတွေကိုသာ ဆုံးမတာပါ။ အစာရေစာ မဝမလင်ပဲ ကျွေးမွေးတာကြောင့် ဆာလောင်မွတ်သိပ်ပြီး အဆင်ပြေသလို ရှာဖွေစားသောက်နေရတဲ့ သားသမီးတွေကို ဒီလိုရှာဖွေ စားသောက်ရမလားဆိုပြီး ရိုက်နှက်ဆုံးမနေတာ မဟုတ်ပါဘူး။ စည်းကမ်းဖောက်တဲ့ သားသမီးကို ရိုက်နှက်ဆုံးမချင်ရင် အရင်ဆုံး မိဘက မိဘဝတ်ကျေပြီး သားသမီးအပေါ် စေတနာမှန်ဖို့တော့ လိုပါလိမ့်မယ်။

ဗိုလ်လုပွဲတွင် ဘရာဇီးလ်အသင်းဘက်သို့ အနိုင်ဂိုးသွင်းနေသည့် ဆားဘီးယားကွင်းလယ်လူ မက်ဆီမိုဗစ်
တခြားနိုင်ငံ တစ်နိုင်ငံရောက်ရင် အဲဒီနိုင်ငံရဲ့ တိုးတက်ဖွံ့ဖြိုးမှုတွေ၊ စီမံခန့်ခွဲမှုနည်းစနစ်တွေကို လိုက်ကြည့်၊ ကိုယ့်နိုင်ငံနဲ့နှိုင်းယှဉ်၊ ပြီးရင် တစ်ယောက်တည်း Feeling တွေများနေတာတော့ လျှော့တော့မယ်ဗျာ။ ရန်ကုန်မပြန်ခင် ဘောလုံးပွဲ နားရက်တွေမှာ အော်ကလန်မြို့က အထင်ကရ အမှတ်တရ နေရာလေးတွေ တက်သုတ်ရိုက် သွားဖြစ်ခဲ့တာတွေပဲ ရေးပါတော့မယ်။ ဆီမီးဖိုင်နယ်ပွဲစဉ်တွေအပြီး နောက်တစ်ရက်မှာ အော်ကလန်မြို့ထဲပတ်ဖို့ ဒီမှာကျောင်းလာတက်တဲ့ ကိုဇာနည်ကိုနဲ့အတူ ထွက်လာခဲ့ပြီး အရင်ဆုံး Auckland Art Gallery ကိုသွားခဲ့ပါတယ်။ ပြတိုက်ကြီးတစ်ခုလို ခန့်ညားတဲ့ ဒီ Gallery အဆောက်အအုံထဲမှာ ပြသထားတဲ့ ရုပ်တုတွေ၊ ပန်းချီကားတွေ၊ ဒီဇိုင်းတွေ၊ ဆိုင်းဘုတ်တွေ၊ Performance ပြကွက်တွေကတော့ အနုပညာကို ဝါသနာကြီးသူတွေအတွက် သွားရည်ယိုချင်စရာပါပဲ။ ရှေးဟောင်းပန်းချီကားတွေ၊ မော်ဒန်ပန်းချီကားတွေ၊ ခေတ်ရှေ့ပြေး Performance တွေက အနုပညာနဲ့ သိပ်နီးနီးစပ်စပ် မရှိတဲ့၊ ပါရမီနည်းလွန်းတဲ့ ကျွန်တော့်ကိုတောင် အတော်ဖမ်းစား နိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့စိတ်ထဲမှာတော့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ Cover Designer ကြီး ဆရာဦးမြင့်မောင်ကျော်တို့လို ပညာရှင်တွေကိုပဲ မျက်စိထဲမြင်ယောင်နေမိပါတယ်။ ဒီ Gallery ပြီးတော့ အော်ကလန်ရောက်သူတွေ မဖြစ်မနေရောက်သင့်တယ်ဆိုတဲ့ အော်ကလန်ပြတိုက်ကို သွားရောက်လေ့လာ ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ဝင်ကြေးနယူးဇီလန်ဒေါ်လာ (၂၅) ဒေါ်လာကပေးရတာ နည်းတယ်လို့ ထင်ရလောက်အောင် အထဲက အပြင်အဆင်တွေ၊ ပြခန်းတွေက ကောင်းလွန်းလှပါတယ်။ နယူးဇီလန်နိုင်ငံဟာ ဥရောပတိုက်သားတွေ အဓိကအခြေချနေထိုင်တဲ့ သမိုင်းကြောင်းရှိခဲ့ပေမယ့် ဒီနိုင်ငံမှာ ရှေးယခင်ကတည်းက ရှိခဲ့တဲ့ Maori ကျွန်းသားတွေရဲ့ အခန်းကဏ္ဍကို အမြဲအလေးထား ဦးစားပေးတာကိုလည်း တွေ့ရပါတယ်။ ပြတိုက်ထဲမှာ Maori လူမျိုးတွေရဲ့ သမိုင်းအစ၊ ယဉ်ကျေးမှု ဓလေ့စရိုက်၊ အသုံးအဆောင်ပစ္စည်း၊ အသုံးပြုခဲ့တဲ့ လက်နက်၊ စီးနင်းခဲ့တဲ့လှေတွေကို ပြည့်ပြည့်စုံစုံ ပြသထားပါတယ်။ သမိုင်းဦးခေတ်က ရှားပါးတိရိစ္ဆာန်တွေရဲ့ အရိုးစုတွေ၊ ကျောက်ဖြစ်ရုပ်ကြွင်းတွေ၊ ပထမကမ္ဘာစစ်နဲ့ ဒုတိယကမ္ဘာစစ်က စစ်အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းတွေ၊ ပင်လယ်သမုဒ္ဒရာပြခန်း၊ မီးတောင်ပြခန်း၊ ကုန်းနေသတ္တဝါ၊ ရေနေသတ္တဝါပြခန်း အစရှိသဖြင့် အကြောင်းအရာပေါင်းစုံ၊ ပစ္စည်းပေါင်းစုံ၊ တိရိစ္ဆာန်ပေါင်းစုံ ပြသထားတာကို ကြည့်လို့မဝနိုင်အောင်ပါပဲ။ ညနေပိုင်းမှာတော့ မီးတောင်ဟောင်းဖြစ်ပြီး အော်ကလန်မြို့တစ်မြို့လုံးကို အပေါ်စီးကနေမြင်ရတဲ့ Mount Eden ကိုသွားခဲ့ပြီး လှပတဲ့ရှုခင်းတွေကို ခံစားခဲ့ပါတယ်။

အော်ကလန်ပြတိုက်မှ ပြခန်းတစ်နေရာအားတွေ့ရစဉ်
ယူ-၂၀ ကမ္ဘာ့ဖလားပြိုင်ပွဲရဲ့ နောက်ဆုံးနေ့မှာတော့ ကျွန်တော်တည်းခိုတဲ့ တိုက်ခန်းရဲ့ အောက်ဆုံးထပ်က ကော်ဖီဆိုင်မှာ မနက်စာစားနေတုန်း တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ကော်ဖီလာသောက်တဲ့ အင်္ဂလန်ဒိုင်လူကြီး ဟောင်းဝပ်ဝက်ဘ်နဲ့ အင်တာဗျူးခွင့်ရခဲ့တယ်။ ၂၀၁၀ ကမ္ဘာ့ဖလားတုန်းက တောင်အာဖရိကမှာ ဆုံခဲ့ဖူးပြီး အင်တာဗျူးခဲ့ဖူးတယ် ဆိုတာကို ပြန်ပြောပြတော့ သူအတော် သဘောကျနေတယ်။ သူကဒီကမ္ဘာ့ဖလား ပြိုင်ပွဲမှာ Refereee Instructor လာလုပ်နေတာဖြစ်ပြီး ဘေးနားက ဖီဖာတာဝန်ရှိသူ အမျိုးသမီးက လောနေတာကြောင့် မေးခွန်း(၄၊ ၅)ခုပဲ အမြန်မေးလိုက်ရတယ်။ နေ့လယ်ပိုင်းမှာတော့ တတိယလုပွဲနဲ့ ဗိုလ်လုပွဲကစားမယ့် North Habour Stadium ကို ကိုဇာနည်ကိုနဲ့အတူ ထွက်လာခဲ့ပြီး ဒီကမ္ဘာ့ဖလားရဲ့ နောက်ဆုံးပွဲစဉ် (၂) ခုကို ကြည့်ရှုခဲ့ပါတယ်။ တတိယလုပွဲကတော့ အာဖရိကနှစ်သင်းဖြစ်တဲ့ ဆီနီဂေါနဲ့ မာလီတို့ ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်ရတဲ့ပွဲဖြစ်ပြီး ခြေစွမ်းချင်းသိပ်အကွာကြီး မဟုတ်ပေမယ့် မာလီက အဆုံးသတ်သေချာတဲ့ သွင်းဂိုးတွေနဲ့အတူ (၃-၁)ဂိုးနဲ့ အနိုင်ယူသွားခဲ့ပါတယ်။
ဗိုလ်လုပွဲကတော့ နာမည်ကြီး ဘရာဇီးလ်တို့ မှန်းချက်နဲ့ နှမ်းထွက်မကိုက်ခဲ့တဲ့ပွဲပါ။ ဒီယူ-၂၀ ကမ္ဘာ့ဖလားပြိုင်ပွဲက ရေပန်းစားတဲ့ နာမည်ကြီးအသင်းတွေ အထိနာတဲ့ပွဲလို့ ဆိုနိုင်ပါတယ်။ ပထမဆုံး ဒီပြိုင်ပွဲရဲ့ ရေပန်းအစားဆုံးနဲ့ အအောင်မြင်ဆုံး အာဂျင်တီးနား အုပ်စုက ပြုတ်တယ်။ အာဂျင်တီးနားမရှိတော့ ဗိုလ်စွဲဖို့ တစ်ပေးခံရတဲ့ ဂျာမနီက ကွာတားဖိုင်နယ်မှာ မထင်မှတ်ဘဲ မာလီကို ပယ်နယ်တီ အဆုံးအဖြတ်နဲ့ ရှုံးခဲ့ရတယ်။ အသင်းကြီးတွေ တစ်သင်းမှမရှိတော့တဲ့အချိန် ရေပန်းအစားဆုံးဖြစ်လာတဲ့ ဘရာဇီးလ်က ဗိုလ်လုပွဲရောက်မှ မြင်းကောင်းခွာလိပ်ဖြစ်တယ်။ တကယ်တော့ ဘရာဇီးလ်ကစားသမားတွေက ဆားဘီးယား ကစားသမားတွေထက် တစ်ဦးချင်းခြေစွမ်း၊ ဘောလုံးပညာ၊ နည်းစနစ်သာတာ အမှန်ပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ ဆားဘီးယားက အသင်းလိုက်စုစည်းမှု ကောင်းသလို ကံတရားကလည်း ဖေးမနေတယ်။ ကွာတားဖိုင်နယ်ကို ဟာမီလ်တန်၊ ဆီမီးဖိုင်နယ်ကို ခရိုက်ချက်ချ်၊ ဖိုင်နယ်ကို အော်ကလန် အစရှိသဖြင့် ဘရာဇီးလ်က တောင်ကျွန်း၊ မြောက်ကျွန်း ခရီးရှည်ထွက်ပြီး သွားလိုက်လာလိုက် ကစားနေရချိန်မှာ ဆားဘီးယားတို့က ဒီ(၃)ပွဲစလုံးကို အော်ကလန်က North Habour Stadium မှာ ကစားခွင့်ရခဲ့တယ်။ ပွဲစဉ်ဇယားရေးဆွဲပုံအရ ကံကောင်းခဲ့ပြီး ခရီးမပန်းတဲ့ ဆားဘီးယားအသင်းက ကွင်းထဲမှာလည်း လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲအားပေးတဲ့ ဆားဘီးယား ပရိသတ်တွေကြောင့် ပိုအားရှိစရာပါပဲ။ ပွဲကစားချိန်မှာ ဘရာဇီးလ်အသင်းက တစ်ဦးချင်းစွမ်းရည် ပိုမိုအသာရပြီး ပွဲကိုလွှမ်းမိုး နိုင်ခဲ့ပေမယ့် ပြိုင်ဘက်ကို အထင်သေးခြင်း၊ အနိုင်ရလိုစိတ် ကြီးခြင်းတွေကပဲ နောက်တန်းပေါက်ပြီး ဒုက္ခရောက်ခဲ့တယ်လို့ ဆိုချင်ပါတယ်။

အကောင်းဆုံးကစားသမားဆုရ မာလီကွင်းလယ်လူ အဒါမာထရာအိုရေးအား ရွှေဘောလုံးဆုနှင့်အတူ တွေ့ရစဉ်
ဗိုလ်လုပွဲအပြီး နောက်တစ်နေ့မှာတော့ နယူးဇီလန်မြေကို နှုတ်ဆက်ပြီး ရန်ကုန်ကို ပြန်ခဲ့ပါတယ်။  တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပဲ ကျွန်တော်စီးတဲ့ Thai Airway (TG) မှာ ချန်ပီယံ ဆားဘီးယားအသင်းရော၊ တတိယဆုရှင် မာလီအသင်းပါ လိုက်ပါလာတော့ ဒီပြိုင်ပွဲမှာ သတင်းယူရတာ ၂၀၁၀ ကမ္ဘာ့ဖလားပြိုင်ပွဲလောက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အားမရဖြစ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်အတွက် ရေငတ်တုန်း ရေတွင်းထဲ ကျသလိုပါပဲဗျာ။ အော်ကလန်လေဆိပ်မှာ ယူ-၂၀ ပြိုင်ပွဲရဲ့ အကောင်းဆုံးကစားသမား Golden Ball ဆုရှင်) မာလီကွင်းလယ်လူ အဒါမာထရာအိုရေးကို အင်တာဗျူး၊ ဘန်ကောက်လေဆိပ်ရောက်တော့ ဆားဘီးယားနည်းပြ ဗယ်လီကိုပါယူနိုဗစ်ချ်ကို အင်တာဗျူးပြီး ဓာတ်ပုံတွေလည်း အားရပါးရ ရိုက်ခဲ့ပါတယ်။ အဒါမာထရာအိုရေးက အနီးကပ်ကြည့်တော့ လူကောင်သိပ်အထွားကြီး မဟုတ်သလို၊ အသင်းသားတွေနဲ့ သိပ်မရောဘဲ နားကြပ်လေးတပ်ပြီး အေးအေးဆေးဆေး နေတတ်တာလည်း တွေ့ခဲ့ရပါတယ်။ သူ့ရဲ့ဆုကြီးပြပါဦးဆိုတော့ ဆုထည့်တဲ့သေတ္တာကို ကမန်းကတန်းပြေးဖွင့်ပြီး Golden Ball  ဆုကြီးကို ထုတ်ပြပါတယ်။ အော်ကလန်လေဆိပ်မှာ မာလီကစားသမားတွေကတစ်ဖွဲ့၊ ဆားဘီးယားကစားသမား တွေကတစ်ဖွဲ့ လေယာဉ်ပေါ်တက်ဖို့ စောင့်နေကြချိန်မှာ ဆားဘီးယားတွေက သီချင်းတွေသံပြိုင် အော်ဆိုနေကြပြီး ဆီမီးဖိုင်နယ်မှာ သူတို့ကိုရှုံးနိမ့်ခဲ့ရတဲ့ မာလီကစားသမားတွေကတော့ ငြိမ်ချက်သား ကောင်းနေကြပါတယ်။ ဆားဘီးယားတွေဆီ ကျွန်တော်ဓာတ်ပုံသွားရိုက်တော့ ကစားသမားတစ်ဦးကို ကျွန်တော်က သူ့ရွှေတံဆိပ်ကိုင်ပြီး ဓာတ်ပုံအရိုက်ခံဖို့ ပြောတာကို ဘယ်လိုနားလည် သွားသလဲ မသိပါဘူး။ သူ့ရွှေတံဆိပ်ကိုချွတ်ပြီး ကျွန်တော့်ကို ပေးဝတ်ပါတယ်။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း ယူ-၂၀ ကမ္ဘာ့ဖလား ရွှေတံဆိပ် ကိုင်ဖူးသွားပြီး သူတို့နဲ့အတူ ဓာတ်ပုံအရိုက်ခံခဲ့ပါတယ်။

ကိုမြတ်ထွဋ်ဝင်းနှင့် ဆားဘီးယားကစားသမား(၂)ဦး
ဖီဖာယူ-၂၀ ကမ္ဘာ့ဖလားပြိုင်ပွဲမှာ ပွဲစုစုပေါင်း (၅၂)ပွဲကစားခဲ့ရာမှာ ကျွန်တော်ကြည့်ခဲ့ရတဲ့ပွဲ အရေအတွက် (၁၅) ပွဲရှိတာကြောင့် (၃)ပုံ(၁)ပုံနီးပါး ပမာဏကို ကြည့်ခဲ့ရတယ်လို့ ဆိုရမှာပါပဲ။ North Island မှာ ကျွန်တော်မရောက်ခဲ့တာ New Plymouth က Stadium Taranaki ကွင်းတစ်ကွင်းပဲကျန်ပြီး အော်ကလန်၊ ဟာမီလ်တန်၊ ဖန်ဂရေး၊ ဝယ်လင်တန်မြို့တွေက ကွင်းတွေကို ရောက်ခဲ့ပါတယ်။ မြန်မာယူ-၂၀ အသင်း ကမ္ဘာ့ဖလားခြေစစ် ပွဲအောင်ခဲ့တာကို အကြောင်းပြုပြီး ကျွန်တော်လည်း နယူးဇီလန်မြေကို မမျှော်လင့်ဘဲ ခြေချခွင့်ရခဲ့တယ်လို့ ဆိုရမှာပေါ့ဗျာ။ ကိုယ်မရောက်ဖူးတဲ့ နယ်မြေသစ်တစ်ခုမှာ အတွေ့အကြုံသစ်တွေ အများကြီး ရလိုက်သလို၊ မြန်မာနိုင်ငံနဲ့ အဝေးတစ်နေရာမှာ အခြေချနေထိုင်တဲ့ တိုင်းရင်းသားပေါင်းစုံကို တွေ့ခဲ့ရပြီး ခံစားချက်အသစ်တွေလည်း ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ နယူးဇီလန်ကိုနှုတ်ဆက်ပြီး ကိုယ့်ရဲ့နေအိမ်ကို ပြန်ပါပြီ။ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ တိုင်းရင်းသားညီအစ်ကို သွေးချင်းတွေရဲ့ အိမ်ပြန်ချိန်က ဘယ်တော့လဲ။ မိမိတို့ရဲ့အိမ်ကို အပြီးတိုင်စွန့်ခွာ ခဲ့ကြပြီလား။ ယဉ်ကျေးမှု၊ ဓလေ့ထုံးစံ မတူတဲ့သူများ အိမ်မှာတစ်သက်လုံး ပျော်ရွှင်နိုင်ပါ့မလား။ ကျွန်တော်တို့ရဲ့အိမ်ကြီး သာယာလှပရင်ရော ပြန်လာကြမှာလား။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော်တို့ ကံမကုန်တဲ့တစ်နေ့ အမေ့အိမ်မှာ ပြန်ဆုံကြတာပေါ့ဗျာ။