JICA ထံမှ ချေးငွေရယူ၍ SME ချေးငွေ ချေးရာတွင် ရာခိုင်နှုန်း ၇၀ သော ပြည်သူများရှိရာ ကျေးရွာများကို ထည့်သွင်း စဉ်းစားသင့်ပြီး Criteria (စံသတ်မှတ်ချက်) များကို ဖြေလျှော့စဉ်းစားသင့်ကြောင်း ပဲခူးတိုင်းဒေသကြီး မဲဆန္ဒနယ် အမှတ် (၅) မှ အမျိုးသားလွှတ်တော် ကိုယ်စားလှယ် ဒေါက်တာတင်တင်ဝင်းက ပြည်ထောင်စုလွှတ်တော်တွင် ဆွေးနွေးသည်။
နိုင်ငံတော်သမ္မတထံမှ ပေးပို့ထားသော ဂျပန်နိုင်ငံ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ရေး အေဂျင်စီထံမှ ချေးငွေရယူရန်ကိစ္စနှင့် စပ်လျဉ်းပြီး နေပြည်တော်၌ ဖေဖော်ဝါရီ ၁၆ ရက်က ပြုလုပ်သည့် ဒုတိယအကြိမ် ပြည်ထောင်စုလွှတ်တော် သတ္တမပုံမှန် အစည်းအဝေး အဋ္ဌမနေ့တွင် ဒေါက်တာ တင်တင်ဝင်းက ဆွေးနွေးရာတွင် အထက်ပါအတိုင်း ဆွေးနွေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
“အသေးစား အလတ်စား စီးပွားရေးလုပ်သူတွေဟာ သိန်းထောင်နဲ့ချီပြီး မလုပ်နိုင်ပါဘူး။ ထောင်နဲ့ချီပြီး လုပ်ကိုင်နေသူတွေဟာ အသေးစား အလတ်စား စီးပွားရေး မဟုတ်ပါဘူး။ အမှန်တကယ် ပြည်ထောင်စုတစ်ဝန်း စီးပွားဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်လိုလျှင် အောက်ခြေက စရပါမယ်။ လုပ်ငန်းတစ်ခုကို တစ်နိုင်တစ်ပိုင် လုပ်နေရာမှ ငွေကြေးအဆင်မပြေလို့ လုပ်ငန်းရပ်ရခြင်းကို SME မှ ကာကွယ်ပေးရပါမယ်။ ကျွန်မ မဲဆန္ဒနယ်မှာတော့ SME နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ ချေးငွေကိစ္စ အဆင်မပြေပါဘူး။ သူတို့ သတ်မှတ်ထားတဲ့ Criteria တချို့ဟာ ပြည်သူတွေ လက်လှမ်းမမီပါဘူး။ သိန်းပေါင်းများစွာ လည်ပတ်နေတဲ့ လုပ်ငန်းတစ်ခုဖြစ်ရမယ်ဆိုတဲ့အချက်၊ မရွှေ့ပြောင်းနိုင်သော ပစ္စည်းများကို အာမခံထားရှိရမယ့် အချက်တွေဟာ ငွေရေးကြေးရေး အဆင်မပြေပေမဲ့ စီးပွားလုပ်ကိုင် လိုသူတွေအတွက် အခက်အခဲ ဖြစ်နေပါတယ်။ SME ချေးငွေချေးရာ မှာ ၇၀ ရာခိုင်နှုန်းသော ပြည်သူတွေရှိရာ ကျေးရွာများကိုပါ ထည့်သွင်းစဉ်းစားသင့်ပြီး Criteria တွေကို ဖြေလျှော့စဉ်းစားသင့်ပါကြောင်း ဆွေးနွေးအပ်ပါတယ်” ဟု ဒေါက်တာ တင်တင်ဝင်းက ပြောကြားသည်။
ထို့ပြင် လုပ်ငန်းတစ်ခုသည် နိုင်ငံလူဦးရေ၏ အများစုကို ဦးတည်ပြီး စဉ်းစားရမည်ဖြစ်ကာ အရင်းအနှီးအတွက် အကန့်အသတ် ဖြစ်သည့် ဂရန်၊ စည်ပင်သာယာ ထောက်ခံချက်၊ လုပ်ငန်းလိုင်စင်နှင့် SME မှတ်ပုံတင်များကို ကန့်သတ်လိုက်မည် ဆိုပါက လုပ်ငန်းရှင်များအတွက် အခက်အခဲများစွာရှိကြောင်း မင်္ဂလာဒုံမြို့နယ် ပြည်သူ့လွှတ်တော် ကိုယ်စားလှယ် ဦးအောင်လှိုင်ဝင်းက ပြောကြားသည်။
“ဒီချေးငွေဟာ ဂျပန်နိုင်ငံကနေပြီးတော့ အတိုးနှုန်း ၀ ဒသမ ၀၁ ရာခိုင်နှုန်း ဖြစ်တဲ့အတွက် ပိုက်ဆံ တစ်သောင်းချေးရင် ငွေတစ်ကျပ်သာ ပြန်ပေးရတဲ့ နှစ် ၄၀ ချေးရတဲ့ ချေးငွေဖြစ်ပါတယ်။ အရပ်စကားနဲ့ လွယ်လွယ်ခေါ်ကြမယ်ဆိုရင်တော့ အတိုးမဲ့ ချေးငွေလို့တောင် ပြောလို့ရတဲ့ ချေးငွေဖြစ်ပါတယ်။ လုပ်ငန်းရှင်များ ချေးငွေယူတဲ့အခါမှာ အခက်အခဲတချို့ကို တင်ပြလိုပါတယ်။ အထူးသဖြင့်တော့ ဝန်ကြီးဌာနက သတ်မှတ်ထားတဲ့ စံချိန်စံညွှန်းတွေဟာ ဖွံ့ဖြိုးမှုနည်းတဲ့ ဒေသတွေ ကျေးလက်ဒေသမှာရှိတဲ့ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းရှင်တွေ လုပ်ငန်းငယ် အသေးလေးတွေအတွက် အတော်လေးကို မလွယ်တဲ့ အချက်အလက်ပဲ ဖြစ်နေပါတယ်။ ဖွံ့ဖြိုးမှုနည်းတဲ့ ဒေသတွေမှာဆိုရင် လုပ်ငန်းလေးတွေ လုပ်ကြတဲ့အခါမှာ မြို့ပေါ်ဒေသမှာ ရှိသလိုမျိုး ပစ္စည်းတစ်ခု ရောင်းလိုက်တိုင်း ပိုက်ဆံပြန်ရတာ မဟုတ်ပါဘူး။ အကြွေးချရတာပါ။ အကြွေးမချရင် ဒီပစ္စည်းက မရောင်းရပါဘူး။ အကြွေးပြန်ဆပ်မယ့် ရာသီပေါ်သီးနှံတွေ ပေါ်တဲ့အချိန် အကြွေးပြန်ဆပ်ချိန်ကျရင်လည်း သီးနှံတွေနဲ့ ပြန်ဆပ်ကြတာ များပါတယ်။ အဲဒီတော့ အဲဒီက လုပ်ငန်းရှင်က ရှုံးရှုံးမြတ်မြတ် အသီးအနှံတွေ ယူထားရတာ ရှိပါတယ်။ တချို့နေရာမှာဆို ခရမ်းသီးတွေနဲ့ ပြန်ဆပ်တာ ရှိပါတယ်။ ငွေပေါ်ဖို့ဆိုတာ တော်တော်လေး ခဲယဉ်းပါတယ်။ တချို့ ဖွံ့ဖြိုးမှုနည်းတဲ့ ဒေသတွေမှာဆိုရင် ပစ္စည်းချင်းဖလှယ်တဲ့အဆင့်မှာပဲ ရှိပါသေးတယ်။ အဲဒီလိုဒေသမှာရှိတဲ့ လုပ်ငန်းငယ်လေးတွေက ငွေကြေးအရင်းအနှီး အများကြီး လိုအပ်ပါတယ်။ အဲဒီအရင်းအနှီးကို လုပ်ဖို့ အကန့်အသတ်ဖြစ်တဲ့ ဂရန်တို့၊ စည်ပင်သာယာရဲ့ ထောက်ခံချက်တို့ လုပ်ငန်းလိုင်စင်တို့ SME မှတ်ပုံတင်တို့ အဲဒါတွေက ကန့်သတ်လိုက်မယ်ဆိုရင် လုပ်ငန်းရှင်များအတွက် အခက်အခဲအများကြီး ဖြစ်သွားပါမယ်။ အဲဒီဒေသမှာရှိတဲ့ ပညာရေး အခြေအနေဟာလည်း တော်တော်လေး နိမ့်ကျနေပါတယ်။ အမြင့်ဆုံး အလယ်တန်းလောက်ပဲ သင်နိုင်တဲ့ အခြေအနေမျိုးမှာ မြို့ပြမှာရှိတဲ့ စံချိန်စံညွှန်းတွေနဲ့ ဒီဒေသက ပုဂ္ဂိုလ်တွေကို သွားပြီး ချေးငွေတွေကို ဒါတွေကိုက်ညီမှသာ ပေးမယ်ဆိုရင် အဲ့ဒီဒေသက ပုဂ္ဂိုလ်တွေကို မပေးဘူးလို့ ပြောတာနဲ့ အတူတူပါပဲ။ ဒါကြောင့် ဒီကန့်သတ်ချက်တွေကို ဖြေလျှော့ပေးဖို့ လိုပါတယ်။ ဂျပန်နိုင်ငံကနေ ပိုက်ဆံ တစ်သောင်းချေးမှ တစ်နှစ်လုံးကို တစ်ကျပ်နဲ့ သူများနိုင်ငံ သူများလူမျိုးက ကိုယ့်နိုင်ငံ တိုးတက်ရေးအတွက် အတိုးမဲ့နီးပါး ချေးနေနိုင်သေးရင် ကျွန်တော်တို့နိုင်ငံ ကျွန်တော်တို့လူမျိုးက ကျွန်တော်တို့ လူမျိုးကို ပြန်ချေးတဲ့အခါ ရှစ်ကျပ်ခွဲတို့ ၁၁ ကျပ်တို့ မချေးနိုင်ဘူးဆိုတာ လုံးဝမဖြစ်သင့်တဲ့ ကိစ္စပါ။ လေးကျပ်နဲ့ ချေးရင်လည်း အမြတ်ကျန်ပါတယ်။ သုံးကျပ်နဲ့ ချေးရင်လည်း အမြတ်ကျန်ပါတယ်။ နှစ်ကျပ်လည်း အမြတ်ကျန်တာပဲ”ဟု ဦးအောင်လှိုင်ဝင်းက ပြောကြားသည်။
အသေးစား၊ အလတ်စား စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှု စီမံကိန်းအဆင့် (၂) အတွက် JICA ထံမှ ဂျပန်ယန်း ၁၄ ဒသမ ၉၄၉ ဘီလျံ ချေးယူမည်ဖြစ်ပြီး လုပ်ငန်းရှင်တစ်ဦးလျှင် အများဆုံးအဖြစ် ကျပ်သန်း ၅၀၀ ထုတ်ချေးနိုင်မည် ဖြစ်ကြောင်း စီမံကိန်းနှင့် ဘဏ္ဍာရေးဝန်ကြီးဌာန ဒုတိယဝန်ကြီး ဦးမောင်မောင်ဝင်းက ပြောကြားသည်။
ဖေဖော်ဝါရီ ၁၃ ရက်က ပြုလုပ်သည့် ပြည်ထောင်စုလွှတ်တော် အစည်းအဝေးတွင် စီမံကိန်းနှင့် ဘဏ္ဍာရေးဝန်ကြီးဌာန ဒုတိယဝန်ကြီးက ဂျပန်နိုင်ငံ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ရေး အေဂျင်စီထံမှ ချေးငွေရယူရန်နှင့် ပတ်သက်ပြီး ပြည်ထောင်စုလွှတ်တော်သို့ ရှင်းလင်းတင်ပြခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
ဒုတိယဝန်ကြီးက အသေးစား၊ အလတ်စား စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေး စီမံကိန်းအဆင့် (၂) အတွက် ဂျပန်နိုင်ငံ JICA ထံမှ ချေးငွေ ဂျပန်ယန်း ၁၄ ဒသမ ၉၄၉ ဘီလျံ (မြန်မာကျပ်ငွေ ဘီလျံ ၁၈၀ ခန့်) ချေးယူမည် ဖြစ်ကြောင်း၊ စီမံကိန်းအဆင့် (၁) အတွက် ဂျပန်ယန်း ၅ ဒသမ ၀၃၃ ဘီလျံ (မြန်မာကျပ် ငွေ ၆၁ ဒသမ ၆၅၄ ဘီလျံခန့်) ရယူ ဆောင်ရွက်ခဲ့ကြောင်း၊ မြန်မာနိုင်ငံတွင် မှတ်ပုံတင်ထားသည့် SME လုပ်ငန်းပေါင်း ၆၀၀၀၀ ကျော် ရှိသည့်အတွက် ချေးငွေပံ့ပိုးရန် လိုအပ်မှုများ ရှိနေကြောင်း၊ ထို့အတွက် နိုင်ငံတော်က အဆင့် (၂) စီမံကိန်းအဖြစ် ဆက်လက် အကောင်အထည်ဖော်ခြင်း ဖြစ်ကြောင်း၊ ယခု ချေးငွေသည် ဆိုင်းငံ့ကာလ ၁၀ နှစ်၊ ပြန်ဆပ်ကာလ နှစ် ၃၀ ဖြစ်ကာ ချေးငွေသက်တမ်း နှစ် ၄၀ ဖြစ်ကြောင်း၊ အတိုးနှုန်းအနေဖြင့် တစ်နှစ်လျှင် ၀ ဒသမ ၀၁ ရာခိုင်နှုန်းဖြစ်ကြောင်း၊ အတိုးကျသင့်ငွေကို တစ်နှစ် နှစ်ကြိမ် ဆပ်ရမည်ဖြစ်ကြောင်း၊ အရင်းပြန်လည် ပေးဆပ်မှုအား ဆိုင်းငံ့ကာလကျော်ပါက တစ်နှစ် နှစ်ကြိမ်နှုန်း ပေးဆပ်ရမည်ဖြစ်ကြောင်း ဒုတိယဝန်ကြီးက ပြောကြားသည်။
