လူတစ်ဦးချင်း မိုဘိုင်းဖုန်းသုံးစွဲမှုနှုန်း မြင့်တက်လာမှုနှင့်အတူ မြန်မာနိုင်ငံ၏ အင်တာနက် အသုံးပြုမှုနှုန်းသည်လည်း ငါးနှစ်တာအတွင်း မြန်ဆန်စွာ တိုးတက်မြင့်မားလာခဲ့သည်။ ဒေသတွင်းနိုင်ငံများ၌ စင်ကာပူပြီးလျှင် အင်တာနက်မြန်ဆန်မှုနှုန်း ဒုတိယလိုက်သည်အထိ နှစ်အနည်းငယ်အတွင်း အပြောင်းအလဲ လျင်လျင်မြန်မြန်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ထို့အတူ လူမှုကွန်ရက် Facebook ၊ Google ၊ Youtube စသည့် ဆိုရှယ်မီဒီယာများအပေါ် စိတ်ဝင်စား မှုနှင့် အသုံးပြုမှုနှုန်းသည်လည်း တိုးတက် များပြားလာခဲ့သည်။ နည်းပညာခေတ်တွင် လိုအပ်ချက် အသီးသီးအတွက် ယင်းသို့သော တိုးတက် ဖြစ်ထွန်းလာမှုကို အားပေးရမည်ဖြစ်သော်လည်း အခြားတစ်ဖက်တွင် ဆိုးကျိုးများစွာ ရှိနေသည်ကိုလည်း သတိပြု ဆင်ခြင်ရမည့် အခြေအနေသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ ဆိုရှယ်မီဒီယာ သုံးစွဲမှုမြင့်တက်လာခြင်းနှင့်အတူ မြန်မာ လူ့အသိုက်အဝန်းအတွင်း ဆက်သွယ်ရေး ကွန်ရက်ဆိုင်ရာ ခြိမ်းခြောက်အနိုင်ကျင့်မှု (Cyber Bullying) နှင့် အမုန်းစကားများ လှုံ့ဆော်မှု (Hate Speech)တို့ကို ထိန်းချုပ်နိုင်မှု မရှိခြင်းကြောင့် ကြီးမားသောပြဿနာရပ်များကို နေ့စဉ်ရင်ဆိုင်လာကြရသည်။
အထူးသဖြင့် မြန်မာလူ့အသိုက်အဝန်းတွင် Facebook ၏ အခန်းကဏ္ဍကြီးထွားလာမှုနှင့်အတူ လူမှုကွန်ရက်ပေါ်မှတစ်ဆင့် Cyber Bullying ဆက်သွယ်ရေးကွန်ရက်ဆိုင်ရာ ခြိမ်းခြောက် အနိုင်ကျင့်မှုသည် တစ်စတစ်စ ဆိုးရွားစွာ ကြုံတွေ့ ခံစားလာခဲ့ကြရသည်။ လူပုဂ္ဂိုလ် တစ်ဦးချင်းစီဖြစ်စေ၊ အစုအဖွဲ့၊ အဖွဲ့အစည်းလိုက်ဖြစ်စေ ယင်းသို့ခြိမ်းခြောက် အနိုင်ကျင့်ခံရမှုဖြစ်စဉ်များမှာ မြန်မာ့လူ့အဖွဲ့အစည်းတွင် ကြောက်စရာကောင်းသည့် အခြေအနေသို့ပင် ရောက်ရှိလာသည်ဟု ဆိုရမည်ဖြစ်သည်။ အချက်အလက်မရှိ၊ တာဝန်ယူ တာဝန်ခံမှုမရှိ၊ မှန်ခြင်းမှားခြင်း ဆင်ခြင် သုံးသပ်နိုင်မှုနှင့် အာမခံချက် မရှိသည့် အကြောင်းအရာများကို လူမှုကွန်ရက်မှတစ်ဆင့် လူ့အဖွဲ့အစည်းအတွင်း စည်းလွတ်ဝါးလွတ် အထိန်းအကွပ်မဲ့ ပျံ့နှံ့စေခြင်းဖြင့် Cyber အနိုင်ကျင့် တိုက်ခိုက်မှုကို လွယ်လင့်တကူ လုပ်ဆောင်နေကြသည်ကို တွေ့ရသည်။
လူသားအချင်းချင်း ချိုးနှိမ်ခြင်း၊ ပုဂ္ဂိုလ်ရေး နှိမ့်ချ တိုက်ခိုက်ခြင်းတို့ကို လွယ်လင့်တကူ လုပ်ဆောင်ခွင့်ရနေခြင်းသည် ယင်းသို့ ကျူးလွန်သူများအနေဖြင့် မိမိတို့၏ အခွင့်အရေးနှင့် အမှန်တရားဟုပင် တလွဲမှတ်ယူသည့် ပုံစံတွေ့နေရသည်မှာ လူ့အသိုက်အဝန်းအတွက် အန္တရာယ်ကြီးလှသည်။ ပြဿနာတစ်ရပ်၊ ကိစ္စတစ်ခုနှင့် တိုက်ခိုက်မှုကြုံတွေ့လာရသည့် အခါမျိုးတွင် သားကောင်ဖြစ်ရသူများ အနေဖြင့် သည်းခံခြင်း၊ ပြဿနာ မရှည်လိုခြင်း၊ မေတ္တာထား၍ မသိကျိုးကျွန် လုပ်ဆောင်တတ်လေ့ရှိခြင်းတို့ကြောင့်လည်း ကျူးလွန်သူများကို ၎င်းတို့၏ လုပ်ရပ် မှန်ကန်သယောင်၊ ၎င်းတို့၏ မွေးရာပါ အခွင့်အရေးတစ်ရပ်ဟု ယူဆကာ လက်နက်သဖွယ် အသုံးချခွင့် ရသွားစေသကဲ့သို့ ဖြစ်စေပြန်သည်။ ပညာရေးနိမ့်ကျမှုနှင့် တစ်ဦးချင်းစီ၏ စိတ်ဓာတ်ပိုင်း ပျက်ယွင်းမှု၏ နောက်ဆက်တွဲအဖြစ် ယခုကဲ့သို့ Cyber ခြိမ်းခြောက် အနိုင်ကျင့်မှုများ ပိုမိုဖြစ်ပေါ်လာရသည်ဟု သုံးသပ်ရမည်ဖြစ်သည်။ ကိုယ်ချင်းစာတရား ကင်းမဲ့ကာ မိမိတို့ မကြိုက်သူ၊ မနှစ်သက်သူအပေါ် အပုပ်ချစော်ကားမှု၊ ရိုင်းစိုင်းသော ညစ်ညမ်းစကားများဖြင့် ထိုးနှက်မှု၊ လူတစ်ဦးချင်းစီ၏ ရပ်တည်မှုကို ပျက်ပြားအောင် ချိုးနှိမ်မှုတို့ ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် တွေ့မြင်နေရခြင်းမှာ လူ့အဖွဲ့အစည်းအတွက် စိတ်ပျက်စရာ ကောင်းသည်က အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။
မည်သို့ပင်ဆိုစေ ဆက်သွယ်ရေး ကွန်ရက်အမျိုးမျိုးကို အသုံးပြုနေကြသော လူတစ်ဦးချင်းစီအနေဖြင့် ယင်း၏အကျိုးအပြစ်ကို သိရှိနားလည်စေရန် လိုအပ်မည်ဖြစ်ပြီး ဆက်သွယ်ရေးဆိုင်ရာ ခြိမ်းခြောက်အနိုင်ကျင့်မှုမျိုးကို ကိုယ်တိုင်လုပ်ဆောင်ခြင်းဖြစ်စေ၊ သူတစ်ပါးကို အားပေးအားမြှောက်ပြုသကဲ့သို့ဖြစ်စေ မပြုလုပ်ရန် ထိန်းသိမ်းရှောင်ကြဉ်သင့်ပေသည်။ မြန်မာတို့၏ ခွင့်လွှတ်သည်းခံတတ်သည့် အလေ့အထအပေါ် အခွင့်ကောင်းယူ၍ ဆက်သွယ်ရေးဆိုင်ရာ ခြိမ်းခြောက်အနိုင်ကျင့်မှု လုပ်ဆောင်နေသူများကို လူ့အဖွဲ့အစည်းအတွင်းမှ ဝိုင်းဝန်းပြစ်တင်ဖယ်ရှားနိုင်ရန် တာဝန်တစ်ခုအဖြစ် မြင်နိုင်ရန် လိုအပ်ပေသည်။ သို့မဟုတ်ပါက လူမှုကွန်ရက်ကို တလွဲအသုံးပြုကာ အနိုင်ကျင့်တိုက်ခိုက်မှုများ၊ တစ်ဖက်သတ် စော်ကားပုတ်ခတ်မှုများ၊ ခြိမ်းခြောက်အသာစီးရယူမှု များနှင့်ပြည့်နှက်နေသော မေတ္တာမဲ့သည့် လူ့အဖွဲ့အစည်းအဖြစ် သတ်မှတ်ခံရနိုင်ကာ နည်းပညာတိုးတက်မှု၏ ကောင်းမွန်သောအကျိုးဆက်ကို ရရှိနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ပါကြောင်း The Daily Eleven သတင်းစာက ရေးသားအပ်ပါသည်။
(သြဂုတ်လ ၂၃ ရက်ထုတ် The Daily Eleven သတင်းစာ၏ အယ်ဒီတာ့ အာဘော်)
