၁၉၆၂ ခုနှစ် ဇူလိုင် ၇ ရက်တွင် “ဆဲဗင်းဂျူလိုင်”ဟု ခေါ်တွင်သော ရန်ကုန်တက္ကသိုလ် ကျောင်းသားများ ဆန္ဒပြမှု ဖြစ်ပွားခဲ့ခြင်းအား အကြမ်းဖက်နှိမ်နင်းမှု ပြုလုပ်ခဲ့သောကြောင့် ကျောင်းသားအများအပြား သေဆုံးခဲ့ရသည်။ ၎င်းအပြင် ဇူလိုင် ၈ ရက် နံနက် ၃ နာရီခွဲ၊ ၄ နာရီခန့်တွင် တကသ အဆောက်အအုံဟုခေါ်သည့် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားများသမဂ္ဂ အဆောက်အအုံအား ဒိုင်းနမိုက်များဖြင့် ဖောက်ခွဲဖျက်ဆီးခဲ့သည်။ ယင်းဖြစ်ရပ်သည် နောင်မျိုးဆက်အဆက်ဆက် ကျောင်းသားများအပေါ် သက်ရောက်မှုကြီးမားခဲ့ပြီး ကျောင်းသားများ၏ အနာမကျက်သော ဒဏ်ရာကြီးတစ်ခု သို့မဟုတ် မည်သူမျှ နှစ်သိမ့်မပေးခဲ့သည့် နာကြည်းချက်ကြီးတစ်ရပ်အဖြစ် သမိုင်းတွင်ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။
ယင်းနှင့်ပတ်သက်၍ ၁၉၈၈ ခုနှစ်က အာဏာမသိမ်းမီ စက်တင်ဘာ ၁၂ ရက်တွင် ထိုစဉ်က နိုင်ငံတော် သမ္မတဖြစ်သော ဒေါက်တာမောင်မောင်က ရေဒီယိုနှင့် ရုပ်မြင်သံကြား မှတစ်ဆင့် မိန့်ခွန်းပြောကြားခဲ့သည်။ ဒေါက်တာမောင်မောင်က အဆိုပါနာကြည်းချက်ကို ဖြေသိမ့်နိုင်ရန် ကြိုးပမ်းသည့်အနေဖြင့်”ကျောင်းသားလူငယ်များက ကျောင်းသားသမဂ္ဂ ဖွဲ့စည်းရေးကို တောင်းဆိုနေကြပါတယ်။ ကျောင်းသားသမဂ္ဂ စည်းကမ်းတကျ ဖွဲ့စည်းဖို့ ကျွန်တော်တို့ သဘောတူပါတယ်။ ၁၉၆၂ ခုနှစ်က ဖြိုခွဲခြင်းခံခဲ့ရတဲ့ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားသမဂ္ဂ အဆောက်အအုံကို ကျွန်တော်တို့ ပြန်လည်တည်ဆောက်ပေးပါမယ်။ အေးချမ်းတည်ငြိမ် စိုးရိမ်ဒေါသကင်းတဲ့ မကြာသေ ာ တစ်နေ့မှာ ကျွန်တော်တို့ ပျော်ပျော်ပါးပါး အဆောက် အအုံ အုတ်မြစ်ချပွဲ ကျင်းပကြရအောင်” ဟု သူ၏ မိန့်ခွန်း၌ ထည့်သွင်းပြောကြားခဲ့သည်။
ဆဲဗင်း အရေးအခင်းပြီးနောက် ၁၉၆၃ ခုနှစ် ဇူလိုင်လတွင် ကျောင်းများ ပြန်လည် ဖွင့်လှစ်ခဲ့ရာ၌ သမဂ္ဂအဆောက်အအုံနေရာတွင် ယာယီတဲဖြင့် ကျောင်းသားများက သမဂ္ဂကို ပြန်လည်ထူထောင်ခဲ့ကြသည်။ ဗိုလ်အောင်ကျော်ကျောက်တိုင်နှင့်အတူ ကျောက်တိုင်တစ်ခု ပြုလုပ်၍ ဆဲဗင်းဂျူလိုင်တွင် ကျဆုံးခဲ့သော ကျောင်းသားရာကျော်အတွက် ရည်စူးကာ “ရာကျော်ကျောက်တိုင်” ဟု အမည်တွင်စေခဲ့သည်။ ထိုရာကျော်ကျောက်တိုင်ဖွင့်ပွဲတွင် ဆရာကြီးသခင်ကိုယ်တော်မှိုင်းက “ ဒီ အဆောက်အအုံကိုသာ ဖြိုလို့ရမယ်၊ အမောင်တို့ ရင်ထဲက သမဂ္ဂစိတ်ဓာတ်ကိုတော့ ဘယ်သူမှ ဖြိုလို့မရပါဘူး” ဟု မိန့်ကြားခဲ့သည်။
လွတ်လပ်ရေးဗိသုကာ အမျိုးသားခေါင်းဆောင်ကြီး ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်း ကျောင်းသားဘဝက ရေးသားခဲ့သော ဆောင်းပါးတွင်လည်း “ထိုသို့ဖြစ်ရာ လူတိုင်းလူတိုင်း တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး အပေါင်းအသင်း သမဂ္ဂရှိမှသာ အမျိုးမျိုးသော အယူအဆ အမှတ်အသားတို့ ကို တွေ့မြင်သိရှိရ၍ ပိုမိုအမြင်ကျယ်လာနိုင်သည်။ သို့အမြင်ကျယ်မှ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး အနာခံတတ်ခြင်း၊ စောင်မကူညီခြင်း၊ အပြောအဆိုအနေအထိုင် ပြုပြင်လာခြင်း စသည်ဖြင့် လောက၌ လူလုပ်တတ်သည့် အရည်အချင်းများရနိုင်လေသည်။ ထို့ကြောင့် ထိုကူးလူး ဆက်ဆံရေး အမြင်သန်အောင် ကျောင်းများ၊ တက္ကသိုလ်များတွင် ကျောင်းအိပ်၊ ကျောင်းစားထားခြင်း၊ အသင်းအပင်းများ ထောင်ခြင်း စသည်တို့ ပြုလုပ်ကြရလေသည်။ သို့ရာတွင် အပေါင်းအသင်းသမဂ္ဂအတွက် ပြုလုပ်ရာတွင် လွတ်လပ်စွာ မပြောရ၊ မဆိုရ၊ မလုပ်ရ၊ မဆွေးနွေးရလျှင် မျက်စိပိတ်ထားသည်နှင့်တူပြန်သည်။ သို့ဖြစ်ရာ နှစ်ဖက်နှစ်ချက်စုံမှ ပညာရေးအစစ် မည်လေသည်။ တစ်ဖန် ယနေ့ဖြစ်သော ကျောင်းသားများသည် နက်ဖြန် ပြည်ကြီးသားများဖြစ်ကြ၏ဟု ဆိုရိုးစကားရှိ၏။သို့ဖြစ်ရာ ပြည်ကြီးသားတို့၏ အင်္ဂါလက္ခဏာတို့နှင့်ညီအောင် အုပ်ချုပ်နည်း၊ မိမိအခွင့်အရေးအတွက် တိုက်ခိုက်နည်း၊ စကားပြောနည်း၊ စည်းကမ်းသေဝပ်နည်း၊ ကိုယ်လက်ကျန်းမာရေး စသည်ဖြင့် နည်းမျိုးစုံအောင် အသင်းအပင်းများ၊ ကစားနည်းများကိုထွင်ကြ၏” ဟု ပါရှိသည်။
အမှန်တကယ်၌ ပညာရေးစနစ်တစ်ရပ်သည် စာမေးပွဲများ၌ အမှတ်ကောင်းကောင်းဖြင့် အောင်မြင်ရေးအား ရှေးရှုခြင်းထက် အစုအဖွဲ့နှင့် ညီညီညွတ်ညွတ် ပူးပေါင်းလုပ်ဆောင်တတ်စေရေးအတွက် အထောက်အကူပြုရေးကို ပို၍ပင် ဦးစားပေးသင့်သည်။ ကျောင်းသားဘဝက ပူးပေါင်းလုပ်ဆောင်တတ်သော အလေ့အကျင့်များ ရရှိခဲ့ခြင်းမရှိပါက ယင်းကျောင်းသားများ နိုင်ငံတည်ဆောက်ရေးလုပ်ငန်းများ၌ ပါဝင်လုပ်ဆောင်ကြရာတွင် များစွာ အခက်တွေ့စေမည်ဖြစ်သည်။ ကျောင်းသားဘဝ၌ ပူးပေါင်းလုပ်ဆောင်တတ်သော အလေ့အထရရှိအောင် လေ့ကျင့်ရာတွင် လွတ်လပ်သော ကျောင်းသားသမဂ္ဂများ ဖွဲ့စည်း တည်ထောင်ကာ လှုပ်ရှားမှုများ ဆောင်ရွက်ခြင်းက များစွာအရေးပါသည်။
ထို့ကြောင့် အစုအဖွဲ့နှင့် ပူးပေါင်းလုပ်ဆောင်တတ်သော အလေ့အထကို မွေးမြူနိုင်ရန်အတွက် ကျောင်းသားများ မိမိတို့ဘာသာ လွတ်လပ်စွာလှုပ်ရှားမှုများ ဆောင်ရွက်နိုင်သည့် ကျောင်းသားသမဂ္ဂများ မရှိမဖြစ် လိုအပ်ပါကြောင်း ဆဲဗင်းဂျူလိုင်အထိမ်းအမှတ်နေ့၌ The Daily Eleven သတင်းစာက တိုက်တွန်းရေးသားအပ်ပါသည်။
(ဇူလိုင် ၇ ရက်နေ့ထုတ် The Daily Eleven သတင်းစာ၏ အယ်ဒီတာ့ အာဘော်)
