၂၀၀၈ ခုနှစ်နောက်ပိုင်းတွင် ‘မြေသိမ်းခြင်း’ (Land Grabbing) ဟူသည့်စကားလုံးသည် ကမ္ဘာတစ်လွှား၌ နာမည်ဆိုးဖြင့် ကျော်ကြား၍လာသည်။ ယင်းစကားလုံးမှာ ပမာဏ ကျယ်ပြောသော မြေယာများကို အဓိကအားဖြင့် အစိုးရရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှု သို့မဟုတ် ပုဂ္ဂလိက ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှု ပြုလုပ်သူများက အပိုင်စီးခြင်းဖြစ်သည်။ စိုက်ပျိုးရေးထွက်ကုန်များ ထုတ်လုပ်ရန်အတွက် ရေရှည်ကာလအတွက် ငှားယူခြင်း သို့မဟုတ် ဝယ်ယူခြင်းမျိုးလည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ အစိုးရ သို့မဟုတ် နိုင်ငံတကာရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူများ၊ အစိုးရတစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ပါဝင်သည့် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူများ သို့မဟုတ် ပုဂ္ဂလိကရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူများက အညိုရောင်နယ်မြေအဖြစ် သတ်မှတ်ထားသည့် ဒေသများနှင့် အစဉ်အလာမြေယာပိုင်ဆိုင်ခွင့်နှင့် ခေတ်သစ်မြေယာပိုင်ဆိုင်မှုပုံစံများအကြား လူနေထိုင်ခြင်း မရှိသော နေရာများ၌ မြေယာများ အပိုင်စီးမှုကို ပြုလုပ်တတ်သည်။
ရာစုနှစ်များချီလျက် ရှိနေခဲ့သည့် တရားမျှတမှုမရှိသော မြေယာခွဲဝေမှုပြဿနာကို လေ့လာသုံးသပ်ကြည့်ခဲ့ရာတွင် အဓိကအချက်မှာ ရိုးရှင်းကြောင်းတွေ့ရသည်။ ယင်းမှာ မြေယာလုပ်ပိုင်ခွင့်၊ မြေယာပိုင်ဆိုင်မှုအခွင့်အရေးနှင့် ရေရယူသုံးစွဲမှုအပါအဝင် အခြားပိုင်ဆိုင်မှုပုံစံများကို လုံခြုံအောင်ပြုလုပ်ရန် မရှိမဖြစ် အရေးကြီးသော လိုအပ်ချက်မှာ မိသားစုလယ်မြေများအား မိမိတို့ကိုယ်တိုင်၏ အနာဂတ်၌ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံရန်ဖြစ်သည်။ မြေယာပိုင်ဆိုင်မှုကဏ္ဍသည် အခြားစီးပွားရေးကဏ္ဍများထက် ပွင့်လင်းမြင်သာမှု လွန်စွာနည်းပါးလှသည်။ Google Maps အသုံးပြုနိုင်သော ခေတ်၌ပင် ကမ္ဘာ့မြေယာမှတ်ပုံတင်မှုသည် များစွာလိုအပ်ချက်ရှိနေဆဲ ဖြစ်သည်။ ယင်း၌ သမိုင်းသည် အဓိက,ကဏ္ဍမှာ ပါဝင်နေသည်။ လူမှုရေးစနစ်တစ်ရပ် သို့မဟုတ် စီးပွားရေးစနစ်တစ်ရပ် အလွန်ကာလ၊ အိုင်ဒီယိုလိုဂျီများ၊ တိုင်းရင်းသားလူမျိုးစု အခွင့်အရေးနှင့် ကျား/ မ ဆိုင်ရာ အထူးအခွင့်အရေး တို့အပြင် စစ်ပွဲ၏ ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်များနှင့် ပြောင်းရွှေ့နေရာချထားခံရမှုများတို့သည် မြင်သာထင်သာရှိနေဆဲ ဖြစ်သည်။ ယနေ့အချိန်အထိပင် မြေယာမှတ်ပုံတင်ထားသူများနှင့် ပတ်သက်သော ပါဝါကို ကမ္ဘာ့နေရာအားလုံးရှိ တရားရုံးများက အာမ,မခံနိုင်သေးပေ။ ထို့ကြောင့် ပုဂ္ဂလိကနှင့် အစိုးရနှစ်ရပ်စလုံးက မြေယာများကို အကြမ်းဖက်သိမ်းယူမှုများ ပြုလုပ်ကြသည်။
၂၀၀၉ ခုနှစ်မှစ၍ မြေယာများကို စောင့်ကြည့်သည့် လွတ်လပ်သော အရပ်ဘက် လူ့အဖွဲ့အစည်း၊ အစိုးရများအကြား ဆောင်ရွက်ပေးသည့် အဖွဲ့အစည်းများနှင့် သုတေသနအဖွဲ့များ ပူးပေါင်းဖွဲ့စည်းထားသည့် Land Matrix က မြေယာသိမ်းယူမှုများနှင့် ပတ်သက်သည့် အဓိကအချက်အလက်များကို စုဆောင်းခဲ့သည်။ ယင်းအဖွဲ့သည် ဥပမာအားဖြင့် အာဖရိကတိုက်ရှိ စိုက်ပျိုးနိုင်သော မြေယာများ ၂၀၀၀ ပြည့်နှစ်နောက်ပိုင်း ပိုင်ရှင်ပြောင်းလဲမှုသည် စုစုပေါင်း၏ ကိုးရာခိုင်နှုန်းနီးပါးရှိကြောင်း၊ မြေယာများ အကြီးမားဆုံး သိမ်းယူမှုများသည် အုပ်ချုပ်ရေး အဆောက်အအုံအားနည်းသည့် နိုင်ငံများ၌ အကြီးအကျယ် ဖြစ်ပွားကြောင်း၊ ယင်းနိုင်ငံများတွင် စုစုပေါင်းလူဦးရေအတွင်း ဆာလောင်မွတ်သိပ်မှုနှင့် အာဟာရချို့တဲ့မှု အချိုးအစားသည် အလွန်မြင့်မားကြောင်း (ဥပမာအားဖြင့် ဒီအာကွန်ဂို၊ ဆူဒန်၊ မိုဇန်ဘစ်၊ အီသီယိုးပီးယားနှင့် ဆီယာရာလီယွန်တို့ဖြစ်ကြောင်း) ဖော်ထုတ်ပြသခဲ့သည်။
ထို့ကြောင့် မြေယာများအား အကြီးအကျယ် သိမ်းယူမှုများသည် အုပ်ချုပ်ရေးအဆောက်အအုံ အားနည်းကြောင်း ပြသရာရောက်သည့်အပြင် လူအချိုးအစားများစွာ ဆာလောင်မွတ်သိပ်မှုနှင့် အာဟာရချို့တဲ့မှုဆီသို့ ဦးတည်သွားစေနိုင်ပါကြောင်း The Daily Eleven သတင်းစာက ရေးသားအပ်ပါသည်။
(ဇန်နဝါရီ ၇ ရက်နေ့ထုတ် The Daily Eleven သတင်းစာ အယ်ဒီတာ့အာဘော်)
